Ο απόγονος του συνιδρυτή της Fiat ήταν ένας αστέρας του βολάν

Ο Ludovico Scarfiotti με τα αυτοκίνητα άρχισε από την παιδική του ηλικία. Και πώς να ήταν διαφορετικά, αφού ο θείος του Gianni Agnelli ήταν ο πρώτος πρόεδρος και ένας από τους εννέα ιδρυτές της Fiat!

ΤΟΥ ΘΩΜΑ Κ. ΕΥΘΥΜΙΟΥ / ΦΩΤ.: PIRELLI - CSPA
28/12/2025

Ο Ludovico Scarfiotti, γνωστός για τους άψογους τρόπους του και γνωστός στους φίλους του ως «Lulu», ήταν γιος μιας πλούσιας οικογένειας κατασκευαστών τσιμέντου στην περιοχή Marche. Ήταν ανιψιός του επικεφαλής της Fiat, Gianni Agnelli, και άρχισε να αγωνίζεται στο τιμόνι ενός Fiat Topolino πριν μεταπηδήσει σε ένα Fiat 1100 cc σεντάν, ρυθμισμένο από τον Gino De Sanctis. Με αυτό κέρδισε την κατηγορία του στο Mille Miglia του 1956. Πήρε άλλη μια νίκη κατηγορίας το 1957 και το ιταλικό πρωτάθλημα αναβάσεων με ένα Fiat 8V Zagato 2 L.

Λίγο πριν εισέλθει στη Formula 1, κέρδισε τον αγώνα 24 Ωρών του Λε Μαν το 1963 για τη Ferrari. Αργότερα συμμετείχε σε 12 Grands Prix της Formula 1 και σε πολλούς αγώνες εκτός πρωταθλήματος. Κέρδισε έναν αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος και συγκέντρωσε συνολικά 17 βαθμούς σε αυτό. Αγωνιζόμενος στο μηχανοκίνητο αθλητισμό για μια δεκαετία, ο Scarfiotti κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αναβάσεων το 1962. Ανακηρύχθηκε ο καλύτερος οδηγός της Ιταλίας τόσο το 1962 όσο και το 1965.

Who is Who

Γεννήθηκε στο Τορίνο στις 18 Οκτωβρίου του 1933 και συμμετείχε για πρώτη φορά σε μεγάλο γεγονός, στον αγώνα σπορ αυτοκινήτων 1.000 Kilometres de Paris τον Οκτώβριο του 1962. Τερμάτισε τρίτος με νικητές τα διάσημα αδέλφια Pedro Rodríguez και Ricardo Rodríguez οδηγώντας μια Ferrari, ενώ σε συνεργασία με τον Lorenzo Bandini, ήταν νικητής στις 24 Ώρες του Le Mans τον Ιούνιο του 1963, όπου η εργοστασιακή του Ferrari πέτυχε μέση ταχύτητα 189 km/h σε απόσταση 4.558 km. Με τη νίκη του αυτή κέρδισε περίπου 20.000 δολάρια σε διάφορα χρηματικά έπαθλα, μεγάλη απολαβή για την εποχή, αποκτώντας ταυτόχρονα και οδηγικό κύρος, ενώ έδωσε στη Ferrari την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του Le Mans.

Το 1965, μοιράστηκε με τον διάσημο John Surtees μια Ferrari 330 P2 Spyder που έδωσε στην Ιταλική μάρκα για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τη νίκη στον αγώνα 1000 km Nurburgring, ενώ την επόμενη χρονιά ο Surtees διέκοψε τις σχέσεις με την Ferrari μετά την απόφασή της τελευταίας να τον αντικαταστήσουν με τον εικονιζόμενο στο αγώνα 24 Hours of Le Mans το 1966.

Πέθανε στις 8 Ιουνίου του 1968 σε αγώνα ανάβασης στην οροσειρά Rossfeldhohenringstrasse κοντά στο Berchtesgaden της Γερμανίας στις γερμανικές Άλπεις. Έγινε ο τρίτος οδηγός Grand Prix που σκοτώθηκε το 1968, ακολουθώντας τον Jim Clark και τον Mike Spence. Κατά τη διάρκεια δοκιμών, η Porsche 910 που οδηγούσε, βγήκε από τον δρόμο και αφού τούμπαρε μερικές φορές κρεμάστηκε στα δέντρα και ο Scarfiotti πετάχτηκε έξω από το κόκπιτ. Ανακαλύφθηκε, σοβαρά τραυματίας, πενήντα μέτρα μακριά και πέθανε στο ασθενοφόρο συνεπεία των πολλών καταγμάτων. Τα 55 μέτρα καμένου καουτσούκ στην άσφαλτο από φρενάρισμα, έδειξαν ότι ο άτυχος Ιταλός πιλότος είχε μπλοκάρει τα φρένα του την τελευταία στιγμή.

Ο Scarfiotti ήταν παντρεμένος με την Ida Benignetti και είχε δύο παιδιά από προηγούμενη σχέση.

Στις 24 Ώρες του Λε Μαν Το 1963, ο Ludovico Scarfiotti και ο Lorenzo Bandini έγιναν το μόνο αμιγώς ιταλικό πλήρωμα που κέρδισε τον 24ωρο αγώνα του Le Mans στο τιμόνι μιας Ferrari. Ωστόσο, ο Ludovico Scarfiotti ήταν ο πρώτος από τους δύο οδηγούς που ανακάλυψε τον 24ωρο αγώνα το 1960. Από τις οκτώ εκκινήσεις του, δεν οδήγησε για την Ferrari μόνο μία φορά: το 1961, όταν έλαβε μέρος με μια Maserati Tipo 63 την οποία μοιράστηκε με τον Nino Vaccarella.

Μετά από τρεις εγκαταλείψεις, η τέταρτη εκκίνησή του ήταν πολύ καλύτερη, και ολοκληρώθηκε με νίκη με τη Ferrari 250P, την οποία μοιράστηκε με τον Lorenzo Bandini. Για να αφηγηθούμε την ιστορία του αγώνα, το ιταλικό δίδυμο πήρε το προβάδισμα την 19η ώρα του αγώνα, μετά την εγκατάλειψη των άλλων 250P των Willy Mairesse και John Surtees, που μέχρι τότε ήταν ένας σταθερά επικεφαλής. Τότε, η κυριαρχία της Ferrari ήταν απόλυτη, καταλαμβάνοντας τις έξι πρώτες θέσεις στη συνολική κατάταξη! Στη συνέχεια, οι Bandini και Scarfiotti κατέγραψαν από ένα βάθρο στην πίστα της Σάρτης: ο Bandini το 1964 με τον Surtees στην 3η θέση με μια Ferrari 330P, και ο Scarfiotti δεύτερος το 1967 με τον Mike Parkes με μια 330P4.

Τον τελευταίο χρόνο, το 1967, ο Lorenzo Bandini ήταν ο ταχύτερος οδηγός της Ferrari στις προκαταρκτικές δοκιμές, αλλά ποτέ δεν οδήγησε στον έκτο του αγώνα 24 ωρών του Le Mans. Στις 10 Μαΐου, σκοτώθηκε στο Grand Prix του Μονακό, καταδιώκοντας την Brabham του πρωτοπόρου Denny Hulme. Την Ferrari 330P4 που θα οδηγούσε με τον Michael Parkes, μοιράστηκε ο Ludovico Scarfiotti. Η βρετανική και ιταλική ομάδα τερμάτισε δεύτερη πίσω από το νικητήριο Ford Mk4 των Dan Gurney και AJ Foyt. Ο Scarfiotti ήταν επίσης ο τελευταίος Ιταλός οδηγός που κέρδισε το Ιταλικό Grand Prix στο τιμόνι μιας Ferrari (το 1966 με μια Ferrari 312).

Στη Formula 1

Ο Enzo Ferrari υπέγραψε συμβόλαιο με τον Ludovico Scarfiotti με την ομάδα Ferrari Formula One για το 1963 μαζί με τους Surtees, Willy Mairesse, Bandini και Nino Vaccarella. Μάλιστα έγινε ο πρώτος και ο τελευταίος Ιταλός σε δεκαπέντε χρόνια που κέρδισε το Ιταλικό Grand Prix, όταν οδήγησε την Ferrari σε μια ταχύτητα ρεκόρ των 220 km/h στον αγώνα του 1966, ρεκόρ που παραμένει μέχρι και σήμερα! Μετά το θάνατο του Bandini από τα εγκαύματα που υπέστη κατά τη διάρκεια του Grand Prix του Μονακό του 1967, η Ferrari αποφάσισε να συμμετάσχει με δύο αυτοκίνητα για τον Scarfiotti και τον Parkes στο Syracuse Grand Prix του 1967. Ο ίδιος οδήγησε ένα 3,0 L Ferrari 312 του 1966, ενώ ο Parkes οδήγησε τη νέα έκδοση του 1967 με το ρύγχος του 1966 για να φιλοξενήσει το μακρύ του πλαίσιο. Μοιράστηκαν τη νίκη όταν πέρασαν τη γραμμή τερματισμού σε έναν ασυνήθιστο καύσωνα.