29/6/2025
Ακόμα και σήμερα, ο θρύλος του μπάρμπα Γιώργου Μπούργου, γνωστού ως «Ταρζάν», που έζησε στο Ζαχαράκι, στο «τριεθνές» ύψωμα Φθιώτιδας-Ευρυτανίας-Καρδίτσας ως ένας σύγχρονος ερημίτης, παραμένει μία ξεχωριστή ιστορία, άρρηκτα συνδεδεμένη με το Ράλλυ Ακρόπολις.
Περιδιαβαίνοντας την περιοχή κάνοντας την Ε.Δ. Σμόκοβο, συναντήσαμε τον εμπνευστή της προσωπογραφίας του «Ταρζάν» στην Λουτροπηγή, ήπιαμε καφέ μαζί του και μας ξεδίπλωσε το «σκηνικό». Πρόκειται για τον κ. Γιώργο Κατσίφα, ο οποίος μας διηγείται το πως δημιούργησε το πορτραίτο του «ερημίτη». Επίσης, για πρώτη φορά, μας αποκαλύπτει μία σπάνια φωτογραφία του Γιώργου -Ταρζάν- Μπούργου για να ξέρουμε πως πραγματικά ήταν!
Αφήνουμε τον ίδιο να μιλήσει την ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία: «Το έργο αυτό πρωτίστως αποτελεί ένα μνημόσυνο τιμής στον μπάρμπα Γιώργο Μπούργο «Ταρζάν». Στα μισά της δεκαετίας του εβδομήντα γνωρίζω τον μπάρμπα Γιώργο Μπούργο. Είναι στενός και αγαπητός φίλος του πατέρα μου εγώ ίσα που έχω τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με τραβούσε σε αυτόν τον άνθρωπο, ίσως να τον έβλεπα ως παππού μου που δεν είχα, ίσως η στάση και ο τρόπος ζωής του. Φορούσε ένα παντελόνι με τιράντες πάνω από τον ομφαλό, μαζεμένα μανίκια, σκούφο, χονδρά γυαλιά και διέθετε πλούσια γενειάδα.
«Στο κονάκι του το τζάκι έκαιγε σχεδόν μόνιμα, διάσπαρτα παντού αρκετά ρητά και στιχάκια γραμμένα σε χαρτόνια, ένα ραδιόφωνο, ένας νιπτήρας και από κάτω σε μια λεκάνη έπλυνε τα τσιπροπότηρα γυρίζοντας το νερό από το ένα στο άλλο... Κονσέρβες, τα απαραίτητα κουζινικά σκεύη μέσα στην μαύρη καπνιά, εικόνες που σίγουρα στις μέρες μας δεν θα έπαιρνε άδεια λειτουργίας για κανένα είδος ακόμα και απομακρυσμένου χανιού.
«Στον εξωτερικό χώρο κάποια τραπέζια-παγκάκια, ένας φράκτης που όριζε τον χώρο, και μια ξύλινη αψίδα και πάνω έγραφε 'Ταρζάν'. Σε αυτόν τον χώρο, πιτσιρικάς, εγώ ζούσα με τον ζωντανό Ταρζάν, 'τον δικό μου Ταρζάν' που τον αγαπούσα και με αγαπούσε αφού είχαμε το ίδιο όνομα, όχι βέβαια αυτό των κλασσικών και της τηλεόρασης.
«Ο 'δικός μου Ταρζάν' είχε τον 'Κώτσο' έναν κόρακα που τον μεγάλωσε από μικρό, και που όταν του έλεγε να πει καλημέρα, ο κόρακας έβγαζε κραυγή. Όταν τον καλούσε να του δώσει σαλάμι εκείνος έτρωγε ό,τι έτρωγε και το υπόλοιπο το έκρυβε κάτω από την εφημερίδα. Το πιο βασικό ήταν ότι ο κόρακας, αναγνωρίζοντας την σπάνια σχέση με τον ερημίτη φίλο του, ήταν υπάκουος και όταν τον καλούσε ο μπάρμπα Γιώργος, αυτός έτρεχε κοντά του.
«Όλα αυτά έχουν σχέση με την απόφασή μου να δημιουργήσω την προσωπογραφία του στον εξωτερικό χώρο του σπιτιού του. Τα τελευταία χρόνια είχα διαβάσει και τι δεν είχα διαβάσει για την Ειδική Διαδρομή Ταρζάν καθώς και τον μπάρμπα Γιώργο Μπούργο. Το πιο τρελό ότι ήταν οδηγός ράλι... Έτσι θέλησα να δώσω με τον δικό μου τρόπο την εικόνα του, να δώσω χαρακτήρα στον χώρο που έζησε και να προσφέρω γνώση και θύμηση.
«Η απόφαση μου ήταν να κάνω την προσωπογραφία δίπλα σε ένα ξύλινο σπιτάκι του δασαρχείου, αφού δεν μπορούσα να βρω κάποιον από τους ιδιοκτήτες. Για καλή μου τύχη με βλέπει η κυρία Σοφία που ζούσε εκεί και με παρότρυνε να το φτιάξω πάνω στον συγκεκριμένο τοίχο, όπου και τελικά το έφτιαξα.
«Ως εικόνα είχα μια φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο. Κατεβάζω σκάλες, πινέλα, χρώματα, τετραγωνίζω την επιφάνεια και αρχίζω από νωρίς το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου του 2021 τη δημιουργία.
«Η χαρά μου απερίγραπτη γιατί μπόρεσα και πρόλαβα το ράλι που θα γινόταν σε λίγες μέρες. Οι δυσκολίες της ανάγλυφης πέτρας ξεπερνιούνται με την συντροφιά του του Θέμη που εκείνη την μέρα ξέχασε το κοπάδι και από τις 9 το πρωί ως το απόγευμα δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου. Το μεσημέρι φτάνουν ενισχύσεις ο Γιάννης Διαμαντής με την σύζυγό του Γεωργία Γκαρίλα η κυρία Σοφία προσφέρει τσίπουρο και το έργο πάει προς το τέλος.
«Όλα αυτά τα περιγράφω γιατί με αυτόν τον τρόπο κάναμε ένα μνημόσυνο τιμής στον μπάρμπα Γιώργο Μπούργο «Ταρζάν». Από την δική μου μεριά έπραξα αυτό που μου είχε επιβάλει η συνείδηση μου, η πίστη μου στην μεταφορά γνώσης, η πίστη μου στον άνθρωπο, στον Έλληνα, στην πατρίδα μας».
Ένα ποίημα για τον ποιητή «Ταρζάν»
«Θα ήθελα να αφιερώσω ένα ποίημα μου στον Γιώργο Μπούργο, τον άνθρωπο που μου έμαθε την αξία της φύσης την αξία της ζωής μέσα από την απλότητα, και την προσφορά χωρίς αντίδωρο».
Ακολουθούν μερικοί στίχοι, το ποίημα υπάρχει ολόκληρο στην διάθεση του περιοδικού.
ΣΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Στης μοναξιάς μου καβαλάρης
Και με την σκέψη συντροφιά
Ξεκίνησα να βρω τον κόσμο
Με την δική μου ομορφιά
Αφήνω πίσω μου τους δήθεν
Αφήνω πίσω τα γιατί
Αφήνω πίσω μου τα πρέπει
Και την δική τους λογική
Δεν ξέρω που θα ξημερώσω
το βράδυ που θα κοιμηθώ
αν θα βρω κάτι για να φάω
η νηστικός θα πορευτώ
Θα γίνω φίλος με την φύση
με τα ποτάμια τα βουνά
σαν τραγουδάω μοναχός μου
ο αντίλαλος για συντροφιά
Κάθε δεντρί θα συνοδεύει
με τα απλωμένα του κλαδιά
την σκέψη μου σε άλλο κόσμο
φτιαγμένος απ’ άφθαρτα υλικά
Who is who
Ο Γιώργος Κατσίφας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Σμόκοβο Καρδίτσης και σπούδασε τεχνολόγος μηχανολόγος. Σήμερα ασχολείται με το γενικό εμπόριο χρωμάτων και χρωμάτων αυτοκινήτων στην Λαμία, έχει δύο εγγόνια και για χόμπι του έχει το ψάρεμα στην λίμνη Σμοκόβου, αλλά και στο να φιλοτεχνεί ιστορικές τοιχογραφίες όπου βρει ελεύθερο χώρο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΟ ΡΑΛΛΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ:
ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις: Ο Takamoto Katsuta εξηγεί το λάθος που «διέλυσε» τον αγώνα του (photo-video)
Έξαλλος ο Neuville με τα κλαταρίσματα: «Τα ελαστικά δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων»
ΔΗΜΟΦΙΛΗ_252864_467604_type13129.jpg "Yamaha Test Ride Tour: Ιούλιος στην Κρήτη")
