8/3/2021
Δεκαεννέα χρόνια μετά, η ΑΜΟΤΟΕ δείχνει να έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Οι αγώνες, περνάνε δύσκολες εποχές, οι διοργανωτές δεν αναλαμβάνουν διοργανώσεις, οι αγωνιζόμενοι, βρίσκονται στην μέση, ψάχνοντας το που και πότε θα συμμετάσχουν, και πρόγραμμα, όταν υπάρχει, δύσκολα τηρείται. Ο Δημήτρης Αθανασουλόπουλος, μας μιλάει για τα προβλήματα στον τομέα των αγωνιστικών διοργανώσεων, και φαίνεται ότι έχει και τις λύσεις, αλλά και τις γνώσεις για να ωθήσει την ομοσπονδία σε μία νέα πορεία.
Συνέντευξη στον Τάκη Μανιάτη
BIKEIT.GR: Ποιος είναι ο Δημήτρης DOC Αθανασουλόπουλος που θέλει να αλλάξει την ΑΜΟΤΟΕ;
Δημήτρης Αθανασουλόπουλος: Ο Δημήτρης Αθανασουλόπουλος είναι κατ’ αρχήν ένας αγωνιζόμενος που ξεκίνησε την εμπλοκή του στο χώρο της μοτοσυκλέτας το 1982 με ένα Fantic Super Rocket, τους αγώνες το 1989 με ένα DT 200 και συνεχίζει όσο μπορεί να συμμετέχει που και που σε κάποιον αγώνα… Ασχολήθηκα με πάθος και αδιαλείπτως με τους αγώνες από το 1990 έως και το 2008, διατέλεσα δημοσιογράφος του ειδικού τύπου της μοτοσυκλέτας για πολλά χρόνια, ενώ στο παρελθόν ασχολήθηκα και επαγγελματικά με την διοργάνωση αγώνων μοτοσυκλέτας κάθε μορφής με έμφαση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Enduro. Αυτά περιληπτικά.
BIKEIT.GR: Λένε πολλοί –και σε κατηγορούν- ότι ένας επαγγελματίας διοργανωτής δεν συνάδει με το πνεύμα του ερασιτεχνικού αθλητισμού…
Δ.Α.: Κατ’ αρχάς από τότε που αποφάσισα να ασχοληθώ με τα διοικητικά της ΑΜΟΤΟΕ αλλά και αρκετά χρόνια πριν, η επαγγελματική μου ενασχόληση με τους αγώνες είχε διακοπεί. Γιατί σίγουρα "η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια". Και το έχω δηλώσει ευθέως σε όλα τα σωματεία και τα μέλη της Ομοσπονδίας πως η εμπειρία μου, ο χρόνος μου και το έμψυχο και άψυχο υλικό του σωματείου μας είναι στην διάθεση ΟΛΩΝ όσων το ζητήσουν αφιλοκερδώς. Σε κάθε περίπτωση, καλοθελητές θα υπάρχουν που θα προσπαθούν να εμπλέξουν μια ανύπαρκτη εδώ και χρόνια, δήθεν "επαγγελματική" ιδιότητα. Αλλά ξέρετε κάτι;
Είμαι υπερήφανος για αυτήν, για το επαγγελματικό παρελθόν μου και για ότι έχω καταφέρει στους αγώνες από κάθε πόστο. Ό,τι έκανα το έκανα σωστά και "επαγγελματικά", και αυτό το ξέρουν όλοι.
Στο κάτω κάτω, προτιμώ τον τίτλο ότι ήμουν "επαγγελματίας οργανωτής", παρά "επαγγελματίας πολιτικός" που μετά από 19 χρόνια στα Προεδρεία της Ομοσπονδίας βλέπουμε αυτή την κατάσταση.
BIKEIT.GR: Με αφορμή αυτή την ερώτηση, θα ήθελα να μου πεις την άποψη σου για τις διαφορές ερασιτεχνών - εθελοντών, και επαγγελματιών
Δ.Α.: Επιτέλους, αυτή η καραμέλα περί καλών εθελοντών και ερασιτεχνών που αγαπάνε την μοτοσυκλέτα και κακών επαγγελματιών που θέλουν να κονομήσουν από αυτήν, πρέπει να τελειώσει! Δηλαδή οι επαγγελματίες είναι καλοί μόνο όταν τους ζητάμε χορηγίες, και τους ζητάμε να στηρίξουν τους αγώνες και τους οδηγούς; Δηλαδή οι ερασιτέχνες και εθελοντές διοργανωτές θα έχουν πάντα συγχωροχάρτι σε μια κακή διοργάνωση επειδή το κάνουν από "αγνή αγάπη" και όχι "επαγγελματικά"; Αν ήταν έτσι, δεν θα τους ζητούσαμε χρήματα για την εκπαίδευσή τους ως στελέχη κι ως κριτές, ούτε θα πληρώναμε χρονομέτρες, εργάτες, κύπελλα κτλ.Η νοοτροπία του εθελοντισμού είναι πάντα καλή και θεμιτή, αλλά κάποια πράγματα χρήζουν πολύ περισσότερης ευθύνης και επαγγελματισμού όταν παίζουμε με αγώνες, με υγεία, με ζωές, με ρίσκο γενικώς.
Οπότε, από πλευράς μου, πιστεύω πως ο επαγγελματισμός όχι απλώς συνάδει, αλλά επιβάλλεται σε κάποια πράγματα, από κάθε πλευρά! Και στους επαγγελματίες του χώρου οφείλουμε σεβασμό.
BIKEIT.GR: Διαβάσαμε κάποια από τα κακώς κείμενα της Διοίκησης, καθώς και την δική σου θεώρηση για το πώς πρέπει να γίνονται κάποια πράγματα. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να τα κάνεις;
Δ.Α.: Κοίτα να δεις, κάποια πράγματα σίγουρα θέλουν κόπο, αλλά προ πάντων θέλουν τρόπο! Σε στοιχειώδη διοικητικά θέματα έχω τελείως διαφορετική φιλοσοφία και νοοτροπία. Το λέω και θα το ξαναπώ: Η διαφορά μας με τον Κορέλη και τον Σιούλη –και αναφέρομαι σε αυτούς ως τους παλιότερους- δεν είναι τόσο στο πως ή στο αποτέλεσμα μια διαβούλευσης για κάποια θέματα! Είναι στο πότε γίνεται η διαβούλευση, το πώς οι αποφάσεις αυτές δημοσιοποιούνται, στην επικοινωνία με τα σωματεία - μέλη και τους αθλητές - τα δομικά κύτταρα της Ομοσπονδίας. Χάνεται πολύτιμος χρόνος, με τρανά παραδείγματα τα προγράμματα αγώνων κάθε χρονιάς, τις διαβουλεύσεις με τους promoters, και γενικώς την οργάνωση της διοίκησης. Και επιτέλους: Δεν επιτρέπεται Ομοσπονδία με 19 χρόνια ιστορία να κρατά κλειστά γραφεία, να μην έχει υπηρεσιακό προσωπικό και να ασκεί επιλεκτική επικοινωνία με τα μέλη του.Και βέβαια, στην ιεράρχηση των θεμάτων που θα συζητηθούν! Δεν μπορούμε να χάνουμε απίστευτο χρόνο σε επουσιώδη ζητήματα και να αφήνουμε φλέγοντα να σβήνουν μόνα τους αφού πρώτα μας κάψουν – στην κυριολεξία!
BIKEIT.GR: Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει σε πρώτη φάση;
Δ.Α.: Κοίτα να δεις: Το πράγμα θέλει χτίσιμο από την αρχή. Και για να γίνει χτίσιμο από την αρχή πρέπει να πέσει γκρέμισμα συθέμελα! Πρέπει να αλλάξουν νοοτροπίες, να επενδύσουμε σε νέες βάσεις! Ημίμετρα δεν μπορούν να υπάρξουν! Για να γίνω πιο σαφής, πιστεύω ότι ίσως είναι και προτιμότερο να ανασταλεί η λειτουργία της Ομοσπονδίας όσο καιρό χρειαστεί για την αναδόμηση, αντί, όπως τώρα, να υπολειτουργεί σε safe mode για να διασώσει.. τι; Είναι μια ακραία άποψη, που αν ήταν στο χέρι μου και αν επέτρεπαν τα οικονομικά της Ομοσπονδίας θα την υποστήριζα με σθένος! Μηδέν κι απ’ την αρχή! Γραφεία, προσωπικό, οργανόγραμμα, επικοινωνία, site, τα ΠΑΝΤΑ! Όσο προσπαθούμε να διορθώσουμε κακώς κείμενα με μπαλώματα απλώς παρατείνουμε μια κατάσταση!
Εν πάση περιπτώσει επειδή αυτό είναι ουτοπικό στην παρούσα φάση, πρόθεσή μου είναι να κάνω τις πιο βαθιές, τις πιο δομικές αλλαγές, ώστε – στο μέτρο του δυνατού – να ξαναστηθεί αυτή η Ομοσπονδία από την αρχή. Με διαφάνεια στις αποφάσεις και στα οικονομικά, με υποστήριξη στα Σωματεία, με έγκαιρο προγραμματισμό, με αξιοποίηση νέων στελεχών που διστάζουν να μπουν σε αυτό το χάος και παλιών που έχουν απογοητευθεί και αποστασιοποιηθεί.
BIKEIT.GR: Οκ, ναι συμφωνούμε, αλλά γιατί όλα αυτά δεν τα έλεγες νωρίτερα; Τώρα δεν φαίνεται σαν προεκλογική εκστρατεία;
Δ.Α.: Σαφώς και ειπώθηκαν πράγματα νωρίτερα! Η "πολιτική" μου αντίθεση με την διοίκηση της ΑΜΟΤΟΕ είχε δημιουργηθεί από τα πρώιμα χρόνια, και η απόφασή μου να ασχοληθώ ενεργά "εκ των έσω" το 2016 ήταν για να βοηθήσω –όσο μπορώ- με τις δυνατότητές μου να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Καλώς ή κακώς είμαι συστημικός άνθρωπος, και πιστεύω ότι το σύστημα θα αλλάξει ΜΟΝΟ εκ των έσω, με τις σωστές και συστημικές διαδικασίες.
Δυστυχώς όμως, για να αλλάξει κάτι, πρέπει να θέλουν όλοι οι εμπλεκόμενοι! Επί παραδείγματι δεν αρκεί στις Γενικές Συνελεύσεις να είμαι ο μόνος που εναντιώνεται στην έγκριση των οικονομικών απολογισμών, οι οποίοι όμως τελικά εγκρίνονται από ένα κουρασμένο ακροατήριο που έχει εξουθενωθεί από τις ατελείωτες διενέξεις και θέλει απλώς να τελειώνει.
Άλλωστε θυμάμαι τα λόγια του Αντιπροέδρου σε μια έντονη αντιπαράθεση με κάποιους που έλεγε: "Δημοκρατία έχουμε, ελάτε κι αλλάξτε μας" Σοφή κουβέντα! Πολύ σοφή! Μόνο που η χρόνια ενασχόληση με την πολιτική της ΜΟΤΟΕ-ΑΜΟΤΟΕ είχε δημιουργήσει πολλούς "δεσμούς αίματος" και κάποιες φιλίες – "συνεργασίες" που είναι δύσκολο να σπάσουν. Πολλά σωματεία ασφυκτιούν με το μέτρο της 3ετούς εγγραφής στην ΑΜΟΤΟΕ πριν αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, (το οποίο είχε υποσχεθεί ο Πρόεδρος ότι θα αλλάξει από το 2014) ασφυκτιούν να συγκεντρώσουν τους 8-10 ενεργούς αθλητές ανά έτος, ασφυκτιούν με τα κόστη μετακίνησης στις γενικές συνελεύσεις που γίνονται μακριά… Αλλά αυτά συμπεριλαμβάνονται στις υποχρεώσεις τους, όσο δύσκολο κι αν είναι το έργο!
Για να αλλάξεις κάτι λοιπόν, πρέπει να παλέψεις για αυτό! Άποψή μου! Με το να παραιτηθείς, με το να βρίζεις, με το να ασκείς στείρα κριτική, με το να τα βροντάς κάτω… δεν υπάρχει αποτέλεσμα! Δοκιμασμένα! Οπότε πρέπει να παλέψεις ΜΕΣΑ από το ήδη υπάρχον σύστημα, όσο και να μην το γουστάρεις, όσο και να είναι εναντίον σου!
Από το 2016, όταν και πρωτομπήκα σε αυτό το Δ.Σ. είχα πει: Θα κάτσω να παλέψω και να βοηθήσω από όποια θέση κι αν είμαι. Αναλάβαμε την επιτροπή enduro και η… "ανταμοιβή" μας ήταν να αλλάξει η επιτροπή enduro… Ανέλαβα Γραφείο τύπου και η ανταμοιβή ήταν να ΜΗΝ δοθούν τα χρήματα χορηγιών στα σωματεία για τα οποία είχα προσωπικά εκτεθεί.
Όσο βέβαια κλιμακωνόταν η συνειδητοποίηση για την προβληματική λειτουργία της Διοίκησης, συνειδητοποιούσα επίσης και την αδιαφορία των μελών / Σωματείων. Και πάντα υπήρχε η διαβεβαίωση: "Θα το κάνουμε", δίνοντας παράταση στα νεύρα μου…
...
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
