Μια μικρή γεύση από το Paris - Dakar 2003


Αφορμή για την εξόρμηση στάθηκε η συμμετοχή των δύο φίλων μας στον μεγαλύτερο αγώνα αντοχής της χρονιάς. Εγκαταλείψαμε την Αθήνα 17/01/2003 17:00 από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος με ένα Cessna Citation της InterJet και προσγειωθήκαμε στο Sharm El Sheikh, στο νοτιότερο ακρωτήριο της χερσονήσου του Σινά, 2 ώρες και 15 λεπτά αργότερα. Με τη βοήθεια ενός τοπικού γραφείου ενοικιάσαμε ένα επταθέσιο Τοyota Land Cruiser70 και...
  • 8/2/2003
&00 Αφορμή για την εξόρμηση στάθηκε η συμμετοχή των δύο φίλων μας στον μεγαλύτερο αγώνα αντοχής της χρονιάς. Εγκαταλείψαμε την Αθήνα 17/01/2003 17:00 από το αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος με ένα Cessna Citation της InterJet και προσγειωθήκαμε στο Sharm El Sheikh, στο νοτιότερο ακρωτήριο της χερσονήσου του Σινά, 2 ώρες και 15 λεπτά αργότερα. Με τη βοήθεια ενός τοπικού γραφείου ενοικιάσαμε ένα επταθέσιο Τοyota Land Cruiser70. Εξασφαλίζοντας τις απαραίτητες άδειες ο εκπρόσωπος του γραφείου, μας έδωσε τη δυνατότητα την επομένη ημέρα το πρωί να περάσουμε το STOP της ειδικής διαδρομής και τα περίπου 300 αυτοκίνητα κάθε τύπου καθώς και τους επιβάτες τους, που περίμεναν να δουν τον τερματισμό της ειδικής διαδρομής διασχίζοντας την κατά την αντίθετη φορά. Μέσα σε αυτήν λοιπόν προχωρήσαμε περίπου 37 χλμ.

Το τοπίο γύρω μας...

...είχε όλες τις διακυμάνσεις από άμμο της ερήμου μέχρι βαθιά φαράγγια με πανύψηλες κορυφές που φτάνουν τα 2000+ μέτρα και τοιχώματα από λείες σκουρόχρωμες ορθοπλαγιές. Το κύριο χαρακτηριστικό όμως της εικόνας που φωτογράφιζαν τα μάτια μας, ήταν η απουσία της βλάστησης. Είναι ζήτημα να μετρήσαμε περισσότερες από δέκα ψηλόλιγνες ακακίες σε όλη τη διαδρομή αλλά και αυτές είχαν από μια φούντα φύλλα στην κορυφή τους, όπου σίγουρα...δεν έφταναν οι καμήλες.
Φτάσαμε σχετικά κοντά στο CP3 (οι ειδικές διαδρομές χωρίζονται σε τρία χρονομετρημένα κομμάτια, CP1, CP2, CP3) καθίσαμε σε ένα διάσελο που έβλεπε σε δύο κοιλάδες και συγκεκριμένα βόρεια προς την περιοχή της Μονής της Αγ. Αικατερίνης του Σινά και νότια από το φαράγγι της πρόσβασής μας.

Η δράση ξεκινάει και η εμπειρία είναι μοναδική...

Σε ελάχιστα λεπτά αρχίζουν να περνούν οι πρώτοι αγωνιζόμενοι. Το ανέβασμα στο διάσελο επιτεύχθηκε από ένα και μοναδικό μονοπάτι εξαιρετικά απότομο και με διάσπαρτες πέτρες κάθε μεγέθους. Ο "Γολγοθάς" των πρώτων αναβατών με τα "τέρατα" της ΚΤΜ ήταν εφιάλτης, αφού είχαν προηγηθεί τόσο τα αυτοκίνητα όσο και τα φορτηγά όπου λόγω της μεγάλης ιπποδύναμης και των θηριωδών τροχών τους, είχαν "οργώσει" το έδαφος και ήταν ακόμη πιο δύσκολο κατά την προσπέλασή του.
Χωρίς να υποτιμούμε την αξία της προσπάθειας των αγωνιζομένων σε όλες τις κατηγορίες του αγώνα (αυτοκίνητα - μοτοσικλέτες - φορτηγά), το Paris - Dakar είναι ιδιαίτερα εξαντλητικό για τους αναβάτες των μηχανών. Στο συγκεκριμένο σημείο έφταναν κατάκοποι, έπεφταν ανά 10 μέτρα και δεν είχαν την δύναμη ούτε να σταθούν στα πόδια τους, πόσο μάλλον να σηκώσουν τις βαριές τους μηχανές.
Οι λιγοστοί θεατές που είχαμε φτάσει εκεί προσφέραμε τη βοήθειά μας σε όσους προλαβαίναμε και γλιτώσαμε πολλούς από τυχόν εγκατάλειψη, ενώ μέσα σε ελάχιστη ώρα τα ακινητοποιημένα οχήματα σχημάτιζαν ...πομπή.
Στις φωτογραφίες μπορεί να δει κανείς την απεικόνιση των γεγονότων αλλά με τίποτα δεν μπορεί να γίνει αισθητή η προσπάθεια και η αλληλοβοήθεια μεταξύ των πληρωμάτων. Οι συνοδηγοί και οι οδηγοί των αυτοκινήτων ξεπέτριζαν το μονοπάτι και καβαλούσαν τις μηχανές για να τις ανεβάσουν στο διάσελο μέχρι να ελευθερωθεί το πέρασμα.

Οι αναβάτες μας

Ο Βασίλης Ορφανός (SP 85) πέρασε με χαρακτηριστική άνεση, ελαφρά πάνω από τις πέτρες, αρκετά μπροστά στη γενική κατάταξη, απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο του. Το βράδυ στο ξενοδοχείο μας είπε ότι παρά τις φωνές μας, ούτε που είχε καταλάβει ότι είμαστε εκεί...Λογικό άλλωστε, αφού όταν είσαι πρώτος προσέχεις να διατηρήσεις αυτό το πλεονέκτημα! Ο Λουκάς Γιαννακoύλης (SP 86) έφτασε στο συγκεκριμένο σημείο, όταν ο συνωστισμός είχε αρχίσει να διαλύεται. Ανταλλάξαμε δύο κουβέντες που τον εμψύχωσαν όμως τον διέκοψαν δύο φορές τα σταματημένα οχήματα στο ανέβασμα, αλλά έφυγε πολύ γρήγορα.
Την επόμενη ημέρα το πρωί έγινε η τελευταία ειδική του αγώνα στην περιοχή του Sharm El Sheikh εκεί όπου έγινε και η τελετή του τερματισμού. Σε αυτήν μάλιστα έγινε ιδιαίτερη αναφορά από τους ιθύνοντες της διοργάνωσης τόσο για την παρουσία της ελληνικής συμμετοχής όσο και για το λαμπρό αποτέλεσμα πέτυχαν.

Τα αποτελέσματα...

... είναι γνωστά (1ος ο Βασίλης, 4ος ο Λουκάς στην κατηγορία 251-400cc SuperProduction) και μας έκαναν όλους περήφανους. Η προσπάθειά τους είναι αξιέπαινη, αξίζουν συγχαρητήρια και στους δύο τόσο για την επιμονή τους όσο και για την επίτευξη του στόχου που είχαν θέσει εδώ και 1 ½ χρόνο περίπου.
Η επιτυχία ήταν μεγάλη. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωταθλητής Βασίλης Ορφανός δέχθηκε τα συγχαρητήρια από τον αρχηγό της εργοστασιακής ομάδας της KTM αναγνωρίζοντας την επιτυχία του στην πρώτη συμμετοχή του στον αγώνα και με τη συγκεκριμένη μηχανή, ενώ πήρε και την ζεστή χειραψία από έναν πολύπειρο αναβάτη και δύο φορές νικητή στον εν λόγω αγώνα, Ιταλό Φαμπρίτσιο Μεόνι.

Sharm El Sheikh

Η πόλη χτίστηκε επί Ισραηλινής κατοχής. Κατασκευάσθηκε πρώτα ένα αεροδρόμιο διεθνών προδιαγραφών και στη συνέχεια έγινε...πρόσκληση σε όλες τις μεγάλες τουριστικές εταιρείες να κατασκευάσουν ξενοδοχειακές μονάδες.
Η κάθε μία από αυτές εκτείνεται σε επιφάνειες από 500 έως 1000 στρέμματα. Είναι σχεδόν όλες resort που εστιάζουν σε δραστηριότητες εξερευνήσεων στο θαλάσσιο κόσμο, αφού το η περιοχή αυτή αποτελεί την καρδιά δύο θαλάσσιων πάρκων με τεράστιο πλούτο. Στην περιοχή έχει συγκεντρωθεί ντόπιος πληθυσμός που ασχολείται στον τομέα των τουριστικών υπηρεσιών.

Θα πήγαινα ξανά...

Για να δείξω στα παιδιά μου τον υπέροχο βυθό - σχολείο - με τα κοράλλια και το εντυπωσιακό θέαμα των πολύχρωμων, άφοβων ψαριών.
Θα πήγαινα ξανά το χρονικό διάστημα Μαρτίου - Απριλίου όπου έχει καλή θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα, αφού αυτή της θάλασσας δεν πέφτει ποτέ κάτω από τους 22 βαθμούς.
Θα οργάνωνα μία επέλαση... ανάμεσα στα φαράγγια με μερικούς φίλους και τα αντίστοιχα τζιπάκια, με ενδιάμεση στάση στο Μοναστήρι της Αγ. Αικατερίνης. Θα ξαναπήγαινα...

Χρήστος Πατέλης