7/1/2019
Η επιστροφή του Leoncino αποτίνει φόρο τιμής σε ένα από τα πιο ιστορικά μοντέλα στην πολύχρονη ιστορία της Benelli. Το αυθεντικό Λιονταράκι (όπως ερμηνεύεται στα Ελληνικά το Leoncino) εμφανίστηκε το 1951 και έχτισε το όνομά του πρωτίστως ως τετράχρονο 125 που πολλαπλασιάστηκε σε εκδόσεις παντός είδους, από καθημερινά μοτοσυκλετάκια, μέχρι scrambler και ασφάλτινα αγωνιστικά.
Λιονταρολογία
Το σύγχρονο Leoncino φορά τον υγρόψυκτο δικύλινδρο σε σειρά 500 cc που γνωρίσαμε στο TRK502, τοποθετώντας τον σε μια μοτοσυκλέτα που δεν κρύβει τα Ιταλικά της σχεδιαστικά γονίδια. Δεν είναι σχήμα υπερβολής αυτό, καθώς στην ούγια όντως θα βρούμε τη τζίφρα του Centro Stile Benelli της Ιταλίας.
Η μοτοσυκλέτα είναι καθ’ όλα σύγχρονη, ακόμη και στην εμφάνισή της, παρότι είναι εμφανέστατη η προσπάθεια για εισαγωγή στοιχείων ρετρό που να θυμίζουν σε κάποιον βαθμό το παλιό μοντέλο.
Ξεχωρίζει από το θηριώδες μπροστινό, το ανεστραμμένο πιρούνι των 50 mm, καθώς και τον στρογγυλό προβολέα που συνδυάζει τις κλασικές γραμμές με LED φωτιστικά σώματα. Δένει οπτικά με το ενιαίο σύνολο ρεζερβουάρ-σέλας και την έξυπνη διχρωμία γύρω από το λογότυπο.
Το μοτέρ που βρυχάται
Από την πρώτη στιγμή στη σέλα του απολαμβάνεις τον τραχύ ήχο του κινητήρα. Φροντίζει να τσαλακώνει την εικόνα της πολιτικώς ορθής “ήσυχης εξάτμισης” αφήνοντας να ξεφύγουν μικροί βρυχηθμοί σε κάθε περιστροφή του γκαζιού. Ξερός και στακάτος ο θόρυβος, σε ψήνει να το ανοίξεις το άτιμο το γκάζι και, μόλις το κάνεις, έρχεται η δικαίωση.
Το Leoncino έχει τσαγανό, επιταχύνει χορταστικά, ειδικά αν δεν το λυπηθείς και χουφτώσεις γκάζι πλουσιοπάροχα. Θα σκαρφαλώσει γρήγορα στα 100 km/h, εξίσου σβέλτα ως τα 140. Παρότι ο κινητήρας είναι ροπάτος και δείχνει γεμάτος σε όλο το φάσμα των στροφών, μετά τις 8,000 αρχίζει η αναμενόμενη πτώση. Με ξεζούμισμα θα δείξει και 180 στο κοντέρ με έκτη στο κιβώτιο, έχοντας ωστόσο ξεφύγει από το νόημα αυτής της μοτοσυκλέτας.
Τα 500 cc και 47.6 άλογα - που στον τροχό πλησιάζουν τα 41, όπως είδαμε στη δυναμομέτρηση του TRK - είναι υπεραρκετά για την πλήρη χρήση του Leoncino, από την καθημερινή εξυπηρέτηση, μέχρι και ταξιδάκια. Η ισχύς δεν είναι φυσικά τυχαία, αντιθέτως βρίσκεται ακριβώς στο άνω όριο της κατηγορίας διπλωμάτων Α2, προσθέτοντας άλλη μια δυνατή επιλογή στον υποψήφιο πελάτη της.
Η κατανάλωσή του εξαρτάται κυρίως από το δεξί χέρι. Το πας ροπάτα και με μια πάνω; Θα δεις εύκολα τιμές γύρω στα 5-5.5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Καρυδώνεις το γκάζι και ξεχνάς να το κλείσεις στον αυτοκινητόδρομο; Θα ανέβεις και πάνω από τα 7.
Οδηγώντας
Ωραία το έχουμε το γκαζάκι, ας δούμε πώς το χειρίζεται το Leoncino. Η θέση οδήγησης είναι πολύ φυσική, με άνετες γωνίες σε χέρια και πόδια, εύκολη και φυσική πρόσβαση στο τιμόνι.Στον δρόμο γίνεται γρήγορα ξεκάθαρο πως το μπροστινό του είναι βιδωμένο στην άσφαλτο, εμπνέει εμπιστοσύνη και σύντομα γίνεται σημείο αναφοράς της μοτοσυκλέτας.
Στη γρήγορη οδήγηση αυτός θα είναι ο καλύτερος σύμμαχος του αναβάτη, παρέα με το εξίσου δυνατό μπροστινό φρένο και το εξαιρετικό ABS που το υποστηρίζει - το οποίο μάλιστα απενεργοποιείται με ένα κουμπί στο τιμόνι.
Οι επιλογές της Benelli εδώ έρχονται από το πάνω ράφι, με ακτινικές τετραπίστονες δαγκάνες σε μεγάλους δίσκους 320 mm και δικάναλο ABS της Bosch - ό,τι χρειάζεται και κάμποσο παραπάνω για τα δεδομένα αυτής της μοτοσυκλέτας.
Με τα στάνταρ Pirelli Angel ST λάστιχα, το Leoncino πατά σταθερά και μεταφέρει αυτή τη σιγουριά του και στον αναβάτη, επιτρέποντάς του να κρατά σπορ ρυθμούς χωρίς να αισθάνεται πως κάνει κάτι ακραίο ή παράλογο.
Στην πόλη
Η εικόνα αυτή διατηρείται και στο κλεινόν άστυ. Ευέλικτο και φιλικό, είναι οι δύο λέξεις που περιγράφουν επακριβώς τις αξίες που κομίζει η καθημερινή μετακίνηση με ένα λιονταράκι - η πόλη είναι το σπίτι του. Το μέγεθός του θα βολέψει κάθε ανάστημα και ο χειρισμός του είναι παιχνιδάκι και δη προβλέψιμο. Χωρίς ποτέ να ξεχνάμε πως το καλό στίψιμο του γκαζιού φέρνει άμεσα, χαμογελαστά αποτελέσματα. Ακόμη κι αν το κάνεις με κρεμασμένη έκτη στο κιβώτιο.
Υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα στο Leoncino; Φυσικά, ξεκινώντας από τη σέλα. Όμορφη, καλοσχεδιασμένη και αρχικώς μαλακή, με κούρασε κάπως πρόωρα καθώς αισθανόμουν πως το αφρώδες της ήταν λίγο υπό το βάρος του σώματος. Αν η μοτοσυκλέτα ήταν δική μου, η αντικατάσταση του εσωτερικού της με τζελ θα ήταν ίσως ένα από τα πρώτα πράγματα που θα έκανα.
Μια δεύτερη παρατήρηση πάει στα φώτα του και συγκεκριμένα στον προβολέα. Φωτίζει σε μια πολύ στενή στρογγυλή δέσμη και, ενώ μέσα σε αυτή όλα είναι σωστά και φωτεινά, αφήνει μεγάλο πλάτος του δρόμου στο απόλυτο σκοτάδι.
Άξιο!
Το Leoncino, στα €6,500 (χωρίς τέλη ταξινόμησης) που κοστίζει, είναι ένα σύνολο εξίσου γοητευτικό στο μάτι, όσο και στην οδήγηση. Το πακέτο ικανοτήτων του είναι πληρέστατο, ικανό να ανταπεξέλθει σε όλα όσα θα χρειαστεί ο ιδιοκτήτης του - εντός λογικής.
Με την είσοδό του στην Ελληνική αγορά το Leoncino απλούστατα αυξάνει τις επιλογές στις καθημερινές μοτοσυκλέτες, διαθέτοντας έναν γνήσια Ιταλικό χαρακτήρα με σπορτίφ γονίδια, τον εξοπλισμό για να τα υποστηρίξει και ένα όνομα βαρύ από ιστορία - για όσους αυτό σημαίνει κάτι.
Μπορεί να είναι εξίσου φιλικό και άψογο για αναβάτες της Α2 κατηγορίας, όσο και για πιο έμπειρους μοτοσυκλετιστές που αντιλαμβάνονται πως δε χρειάζεται κανείς 150 άλογα για να κάνει τα πάντα στην καθημερινότητά του.
Πολύ δύσκολα θα βρείτε κάποιον πάντως να σας πει πως το βρήκε βαρετό, ή άχρωμο. Μάλλον το αντίθετο θα στοιχημάτιζα.
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
